"KİMSE FARK ETMEDİ GELİŞİNİ, HERKES HİSSETTİ GİDİŞİNİ"
Bazı insanlar vardır… Ne adımlarının sesi duyulur ne de cümlelerinin gürültüsü. Ama bir gün ansızın yoklukları çöker üzerinize, işte o an anlarsınız: Sessizce dokunmuş kalbinize… Gökhan Kaymakam da işte böyle bir insandı. Ne çok konuştu ne öne çıkmak istedi. Ama ardında bir sükûtun en gür yankısını bıraktı: İyi bir insanın hatırasını…
Konak’ın taş sokaklarından geçti onun ayak sesleri… Her güne bir nezaket, her dosta bir samimiyet, her kalbe bir merhamet bırakarak. Hiçbir sözü süslemek zorunda kalmadı; çünkü bakışı yeterdi anlatmaya. Hiçbir alkışı beklemedi; çünkü vicdanı en büyük ödülüydü. Yaptığı her işi kalp ve vicdan süzgecinden geçirdi, her insanı yüreğinden tuttu. Şimdi ardından söylenen her güzel söz, aslında onu izlerken gözümüzden kaçırdığımız bir zarafetin, bir insanlık ve inceliğinin yankısı. Gidişiyle sadece bir makamı boş bırakmadı; bir sokak sessizleşti, bir şehir durdu, içimizde bir boşluk yankılandı.
Çünkü biz yalnızca bir kaymakamı değil, dürüstlüğüyle güç veren bir omuzu, adaletle bakan bir çifti göz ve en önemlisi de yüreğiyle yürüyen bir insanı uğurluyoruz.
Ardında ne büyük sözler ne de gösterişli anılar bıraktı belki… Ama bıraktığı sessizlik, içimize işleyen bir veda oldu. Ve biz şimdi her hatırlayışta bir dua gibi geçiriyoruz içimizden:
Bazı insanlar sessiz gelir,
Ama vedaları çok sesli olur…
Bazı insanlar gider,
Ama gölgesi kalır…
Bazı insanlar vardır;
Koltuktan güç almaz, koltuğa güç verirler…
Ve bazı isimler vardır;
Artık sadece bir unvan değil, bir iz, bir dua, bir özlem, bir hasret olur…
İşte Gökhan Görgülüarslan bu isimlerden biri.
Konak’ta sadece bir kaymakam değil, bir gönül adamı olarak yaşadı, öyle de anılacak.Yoksulun Umudu, Şehit Annesinin Evladı
Bir yöneticiyi güçlü kılan şey yetkileri değil, adaletidir
Gökhan Kaymakam şehit ailelerine sadece protokol gereği gitmedi,
Onlarla oturup onları dinledi, gözyaşlarına ortak oldu.
Onlara bir kaymakam gibi değil, evlat gibi sarıldı.
Gazilerle konuşurken kelimeler seçilirdi,
Çünkü onun gözleri dolardı…
Saygısı içten, minnettarlığı sarsıcıydı.Yoksula ise gizli yardım ederdi.
Bir yaşlıya yardım yollarken kimseye haber vermezdi.
Çünkü o; “Bir elin verdiğini diğer el bilmemeli” diyenlerden ve milletin derdiyle dertlenenlerdendi.
Ezilen Şekerler Geleneğinden Gelen Bir Vicdan
Gökhan Görgülüarslan, bu ülkenin öyle kolay yetiştirdiği biri değildi.
O, “ezilen şekerler geleneğinden” geliyordu.
Yani her darbeyle daha da tatlanan,
Her engelle daha da güçlenen,
Her zorlukta biraz daha sabırla yoğrulan bir kalpten...
Görevini yaptı, ama görevle yetinmedi.
Makamını yaşadı, ama oraya sığınmadı.
Sadece Cuma namazlarında eğilenlerden oldu…
Ne kimsenin adamıydı,
Ne de bir yapının temsilcisi.
O sadece devlet adamıydı,
Cumhuriyet’in evladıydı,
Atatürk’ün gösterdiği yolda, hukukun izinde yürüyen bir yürekti."Kızım" Derken Gözleri Dolan Bir Devlet Adamı
Onu ilk tanıyanlar, ciddiyetini fark ederdi…
Ama yakından bilenler, o sert görünüşün arkasındaki yumuşacık yüreği görürdü.
O yüreğin en nazik yerinde ise bir isim vardı. Kızı.
Her konuşmasında gözleri başka türlü bakardı onun adını anarken.
Devletin koca yüklerini omzunda taşırken bile, bir "baba" gibi kırılgan kalabilmeyi başarırdı.
Belki de bu yüzden hiçbir koltuk onu büyütemedi,
O zaten kalbiyle büyüktü
Eşine Sadakat, Ailesine Vefa
Gökhan Kaymakam için görev, devlete sadakatti;
Ama evine dönüş, hayatın huzuruydu.
Eşine olan saygısı, sevgisi öyle derindi ki,
Onu tanıyanlar, onun sadece iyi bir idareci değil,
iyi bir eş ve baba olduğunu hep anlattı.
Bu yönüyle örnek, bu yönüyle insan.Konak’tan Ayrılıyor… Ama Bizden Ayrılmıyor
Bugün görev yeri değişiyor.
Belki kalemler bunu sadece “atama” diye yazar.
Ama biz bunu bir eksilme olarak yaşıyoruz.
Çünkü Gökhan Kaymakam, Konak’ta bir koltukta değil,
insanların kalbinde oturuyordu.
Onu uğurlayanlar arasında çocuklar var,
ihtiyacı giderildiği için minnet duyan bir dede var,
Şehit çocuğu bir genç var,
Okulunun eksikleri giderilen bir öğretmen var…
Ve hepsi aynı şeyi söylüyor içinden:
“Gitme be Kaymakamım, sen bizimdin.”
Bu yazı bir veda değil…
Bir teşekkür,
Bir dua,
Bir “iyi ki tanımışız” yazısıdır.
Kaymakam Gökhan Görgülüarslan,
Gittiğin her yerde bu ülkenin vicdanını, adaletini ve merhametini taşıyacağına eminiz.
Çünkü sen bir kaymakam olarak geldin,
Ama bir kardeş, bir abi, bir baba, bir evlat gibi bizde kaldın.Allah yolunu açık, gönlünü hep temiz, adımlarını hep sağlam eylesin.
Unutmadan şunu söylemem gerekiyor, senin bu onurlu ve dik duruşundan rahatsız olanları biz biliyor ve bir kenara not ediyoruz!!!
"İyi ki geçtin bu şehirden…İyi ki vardın, sessizce sevdik seni…"
SENİ VE AİLENİ KALBİNİN SAHİBİNE EMANET EDİYORUZ…
